Frekvencijski opsezi zvukova emitovanih iz različitih izvora koji okružuju savremenog čovjeka znatno se
razlikuju. Čovjek može registrovati zvuk čije frekvencije leže u opsegu od 20 Hz do 20 kHz, što predstavlja
frekvencijski opseg čujnog zvuka. Zvuk čija je frekvencija manja od 20 Hz naziva se infrazvuk, a zvuk čija
je frekvencija veća od 20 kHz naziva se ultrazvuk. Ljudsko uho ne može registrovati zvukove koji leže u
infrazvučnom i ultrazvučnom području, ali ovakvi zvukovi mogu uticati na druga ljudska čula i izazvati
nelagodu. opseg čujnog zvuka za ljude, sa krajnjim granicama koje se odnose na mlade ljude,
kreće se između 20 Hz i 20 kHz. Starenjem ljudi gube sposobnost prijema zvuka visokih frekvencija, tj.
percepcija visokih frekvencija rapidno opada. Ukoliko je čovjek tokom života izložen vrlo visokim nivoima
zvučnog pritiska, sluh može biti ozbiljno oštećen, uzrokujući smanjenu čujnost zvukova koji imaju nizak
nivo. Oštećenje sluha se može odnositi i na samo određeni pojas frekvencija.